In 1975 zou het echter niet meer aan de gestelde normen voldoen. Omdat het gebouw op grond stond, waar een ontsluitingsroute vanaf het Bernhardviaduct was gepland, werd een gedeelte gesloopt. Daar zou vervolgens jarenlange kaalslag zijn. Volledige sloop van de Spanjaardshof was echter niet mogelijk omdat het gebouw een rampenbestemming had. Terwijl het deels dichtgetimmerde pand verkrotte, bevonden zich binnen opgemaakte bedden, nachtkastjes met ondersteken, een grote gaarkeuken en zolders vol brancards.
De leegstand leidde ertoe dat het gebouw in 1982 uiteindelijk gekraakt werd door Haagse kunstenaars en ambachtslieden. De ruimtes werden onderling verdeeld en eer werd een vereniging opgericht met als doelstelling betaalbare werkruimte te verhuren. De gemeente was hier ontvankelijk voor en er zou een gebruiksovereenkomst voor de helft van het gebouw worden afgesloten dat gepaard ging met een subsidie van 100.000 gulden voor het opknappen van het pand.
De gemeente wilde de andere helft reserveren voor een nieuw verpleeghuis. Door bezuidingingen zou dat er niet van komen en in de jaren 90 werd voorgesteld om er parkeerplaatsen aanleggen. Omdat dit inhield dat een deel van het gebouw, waar ze 10 jaar lang zorg voor had gedragen, zou moeten worden gesloopt kwam de vereniging 'De Spanjaardshof' daarover in conflict met de gemeente.
Uiteindelijk werd besloten om slechts een klein gedeelte te slopen. Met een lening kon zo de rest van het gebouw worden gekocht en met subsidie van monumentenzorg deels worden gerenoveerd.
Tegenwoordig herbergt het gebouw ca. 40 verhuurde werk-/atelierruimtes en een galerie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten